سالروز شهادت رحمة للعالمین

حضرت محمد مصطفی(صل الله علیه وآله وسلم)

ونیز شهادت سبط اکبر، غریب مدینه ارباب بی حرم حضرت امام حسن ابن علی ابن ابیطالب(علیهم السلام) تسلیت باد.


متاسفانه از دیگر ظلم ها نسبت به حضرت پیامبر  ذکر  لفظ رحلت به جای شهادت  حضرت رسول اکرم(صل الله علیه وآله وسلم) است که سبب انکار ویا فراموش کردن شهادت و کیفیت شهادت ایشان می شود!!!


 رسول خدا(ص) فرمودند: هیچ کس از ما (اهل بیت) نیست مگر آنکه مسموم یا مقتول خواهد بود.
 (بصائر الدرجات ص ۱۴۸ و  بحارالانوار ج۱۷ص۴۰۵و ج۴۰ص۱۳۹ )


رسول خدا(ص) فرمودند: هیچ پیامبری یا وصی او نیست مگر آنکه شهید می شود.
 (کفایه الاثر-خراز قمی ص ۱۶۲ و وسائل الشیعه ج۱۴ص۲ و بحارالانوار ج۴۵ص۱ و من لایحضره الفقیه ج۴)


 در دو روایت بخاری و مسلم از عایشه آمده است: ما به رسول خدا در هنگام بیماری اش دارو دادیم پس شروع کرد به اشاره کردن به ما که به من دارو ندهید. گفتیم: (مسئله ای نیست) هر بیماری از دارو متنفر است. در بعضی روایات اینچنین آمده: (اهمیتی ندهید) کراهیت مریض از دواست! اندکی بعد پیامبر فرمود: هرکس در خانه است در برابر چشم من باید دارو بخورد بجز عمویم عباس که در کنار شما حضور نداشت.
(سنن البخاری ج۷ص۱۷ و ج۸ص۴۰ و سنن مسلم ج۷ ص ۲۴و۱۹۴- تاریخ طبری ج۲ص۴۳۸


عبدالصمد بن بشیر از امام صادق علیه السلام روایت کرده که آنحضرت فرمودند: می دانید پیامبر (ص) درگذشت یا کشته شد همانطور که خدا(سوره آل عمران آیه ۱۴۴ )می فرماید: (اگر او درگذرد یا کشته شود به جاهلیت باز می گردید.) او قبل از مرگ مسموم شد. آن دو زن (عایشه و حفصه) به او سم نوشاندند.
تفسیرالعیاشی ج۱ص۲۰۰ و بحارالانوار ج۲۲ص۵۱۶وج۲۸ص۲۱