احادیث تبری و تولی
احادیث تبری
حضرت رسول الله(صل الله علیه وآله وسلم) فرمودند:
هر کس از لعن کردن کسی که خدا اورا لعنت کرده خودداری کند پس بر خود او لعنت خدا باد.
(بحارالانوار، ج52، ص386 – الایقاد ص50 و رجال الکشی مع تعلیقاته المیرداماد، ج2 ص811)
حضرت امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
دروغ می گوید کسی که ادعای محبت ما را می کند ولی از دشمن ما بیزاری نمی جوید.
(بحار الانوار، ج27، ص58)
(یعنی تولی و دوستی اهل بیت(علیهم السلام) زمانی پذیرفته می شود که تبری و دشمنی با دشمنان ایشان باشد. از حدیث بالا ارجحیت تبری از تولی مشخص می شود.)
حضرت امام موسی کاظم(علیه السلام) فرمودند:
خوشا به حال شیعیان ما، آن هایی که به ریسمان ما در زمان غیبت قائم ما چنگ زده اند و بر ولایت و دوستی ما و برائت از دشمنان ما ثابت قدمند، آن ها از ما هستند و ما از آنها هستیم.
(الزام الناصب، ص68)
حضرت امام رضا(علیه السلام) فرمودند:
کامل بودن دین، ولایت ما اهل بیت و بیزاری جستن از دشمنان ماست.
(بحارالانوار، ج27، ص58)
حضرت اما صادق(علیه السلام) فرمودند:
کسی که شک کند در کفر دشمنان ما و کسانی که به ما ظلم کردند، کافر است.
(وسائل الشیعه، ج18، ص561)
جواز مشروط سب در قرآن
«خداوند بانگ برداشتن به بد زبانی را دوست ندارد مگر کسی که بر او ستم رفته است.»
سوره نسا-آیه148
حضرت پیامبر اکرم(صل الله علیه وآله وسلم) فرمودند:
هرگاه پس از من بدعت گذاری را مشاهده کردید از او آشکارا بیزاری جویید و زیاد آنان را دشنام داده و غیبت کنید.
(مکاسب شیخ انصاری، ص32)
حضرت امیرالمومنین علی(علیه السلام) فرمودند:
خدا سلمان و ابوذر و مقداد را رحمت کند چه خوب آن دو نفر(ابوبکر و عمر) را می شناختند و بیزاری شان از آن دو و لعنتشان بر آن دو شدید بود.
(ارشاد القلوب، ص393 – بحارالانوار، ج30 ص449 و456)
حضرت امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
ما گروه بنی هاشم، بزرگ و کوچک خود را به سب و دشنام دادن و بیزاری جستن از آن دو(عمر و ابوبکر) امر می کنیم.
(بحارالانوار ج44 ص304)
× خانقاه ما زمین کربلاست